كنج خراب
Wednesday, September 18, 2002
خيلي وقت بود كه مي خواستم در مورد علت اينكه چرا وبلاگ مي نويسيم مطلبي بنويسم. متاسفانه تا امروز اين توفيق نصيبم نشده بود ولي امروزكمي وقت و كمي حوصله دارم.
خيلي دلم مي خواد نظر بلاگر ها را در اين مورد بدونم. به نظر خود من شايد دليل صلي اين باشه كه هر كسي فكر مي كنه حرفهايي براي گفتن داره ولي هر گوشي قطعاً براي شنيدن اين حرف ها مناسب نيست. به قول مرحوم شريعني " سرمايه هاي هر دلي به اندازه حرف هايي است كه براي نگفتن دارد". بنابراين با توجه به سهولت نوشتن مطالب در اين قالب هم يك حالت دفترچه خاطرات پيدا مي كنه و هم مطالب بدون ترس از اينكه شايد دست نا اهلي بيفته و افكارم شناسايي بشه منتشر ميشه. الان هم كه ميتونم از نظر بقيه در مورد نوشته هام مطلع بشم كه شايد اين نكته مهمترين نكته باشه. البته انگيزه هاي رواني مثل عقده ها و حقارت هايي كه متحمل شديم در بعضي موارد قطعاً بي تاثير نخواهد بود چرا كه اينجا بدون اينكه شناخته بشيم مي تونيم هر چي بخواهيم بنويسيم.
حالا تعداداي از نظراتي كه ممكنه دليل وبلاگ نويس باشه رو مي نويسم . شما هم اگر نظري داريد خوشحال ميشم بدونم.
چرا وبلاگ مي نويسم ؟؟
چون كسي راندارم تا باهاش راحت حرف هامو بزنم.
چون كسي منو درك نمي كنه. حرف هام اين دنيايي نيست.
چون اينجا كسي منو نمي شناسه و هر چي مي خوام مي نويسم بدون اينكه بخواهم به كسي توضيح بدم.
دلم مي خواد مطرح باشم.
دنبال يه جاي دنج براي درد دل كردن مي گشتم اينجا به تورم خورد.
هر چاخاني بخوام مي بافم و كسي هم نيست مچ بگيره.
آرزوهام رو اينجا مي تونم به واقعيت پيوند بزنم.
عاشق بالا رفتن كانترم هستم مهم نيست چي مي نويسم.
اينجا مي شه كَس ديگه اي بود.
موضوعاتي هست كه احساس ميكنم من بيشتر از بقيه از اونها مطلعم.
دلم ميخواد با همه حرف بزنم اين ور آب يا اونور آب.
هدف خاصي ندارم.
سرم اينطوري بهتر گرم ميشه.
.
.
.
به تو مربوط نيست!!
خيلي دلم مي خواد نظر بلاگر ها را در اين مورد بدونم. به نظر خود من شايد دليل صلي اين باشه كه هر كسي فكر مي كنه حرفهايي براي گفتن داره ولي هر گوشي قطعاً براي شنيدن اين حرف ها مناسب نيست. به قول مرحوم شريعني " سرمايه هاي هر دلي به اندازه حرف هايي است كه براي نگفتن دارد". بنابراين با توجه به سهولت نوشتن مطالب در اين قالب هم يك حالت دفترچه خاطرات پيدا مي كنه و هم مطالب بدون ترس از اينكه شايد دست نا اهلي بيفته و افكارم شناسايي بشه منتشر ميشه. الان هم كه ميتونم از نظر بقيه در مورد نوشته هام مطلع بشم كه شايد اين نكته مهمترين نكته باشه. البته انگيزه هاي رواني مثل عقده ها و حقارت هايي كه متحمل شديم در بعضي موارد قطعاً بي تاثير نخواهد بود چرا كه اينجا بدون اينكه شناخته بشيم مي تونيم هر چي بخواهيم بنويسيم.
حالا تعداداي از نظراتي كه ممكنه دليل وبلاگ نويس باشه رو مي نويسم . شما هم اگر نظري داريد خوشحال ميشم بدونم.
چرا وبلاگ مي نويسم ؟؟
چون كسي راندارم تا باهاش راحت حرف هامو بزنم.
چون كسي منو درك نمي كنه. حرف هام اين دنيايي نيست.
چون اينجا كسي منو نمي شناسه و هر چي مي خوام مي نويسم بدون اينكه بخواهم به كسي توضيح بدم.
دلم مي خواد مطرح باشم.
دنبال يه جاي دنج براي درد دل كردن مي گشتم اينجا به تورم خورد.
هر چاخاني بخوام مي بافم و كسي هم نيست مچ بگيره.
آرزوهام رو اينجا مي تونم به واقعيت پيوند بزنم.
عاشق بالا رفتن كانترم هستم مهم نيست چي مي نويسم.
اينجا مي شه كَس ديگه اي بود.
موضوعاتي هست كه احساس ميكنم من بيشتر از بقيه از اونها مطلعم.
دلم ميخواد با همه حرف بزنم اين ور آب يا اونور آب.
هدف خاصي ندارم.
سرم اينطوري بهتر گرم ميشه.
.
.
.
به تو مربوط نيست!!
