كنج خراب
Saturday, March 09, 2002
هميشه دلم مي خواست يك جايي باشه تا آدم به دور از ترس از هر اتفاقي هر مطلب و هر انتقادي به هر كس كه داره رو بنويسه. با اين كه از دوستان نزديكم روزنامه نگار (جنجالي به قول بعضي ها) هم هست و هميشه هم پيشنهاد ميده كه اگر مطلبي داري بده براي چاپ ولي امروز روزنامه نگاري كار پر خطر و پر دردسري شده و ما هم كه راضي نميشيم كه به خاطر ذكر درددلهامون كسي بره دنبال آب خنك يا چند ماه بيكار بشه و بره دنبال كار جديد.
خلاصه امروز مي خوام از بحران اتلاف وقت در آموزش و پرورش بنويسم همه شما حداقل 12 سال در مدارس مختلف (اغلب داخل كشور) درس خونديد و مي دونيد كه چي مي گم.
به عنوان مثال هر كدام چند صد ساعت وقت در كلاس هاي زبان انگليسي و يا عربي مدارس مي گذرونيم و حتي پس از آن در دانشگاه نيز دنباله همان روش قديمي وغلط را ادامه مي ديم. ولي چند درصد از فارغ التحصيلان چه پس از پايان دبيرستان و چه پس از دانشگاه به راحتي مي تونينم يك جمله هر چند ساده بسته به نياز روز مره مان صحبت كنيم؟ اي كاش يك آدم بيكار (كه اين روزها در شركت هاي دولتي كم نيستند) پيدا ميشد و اين زمانهاي تلف شده را با احتساب سن دانش آموزان براي محاسبه پتانسيل قوي كه در اين ايام نوجواني و جواني وجود داره انجام ميداد. با يك محاسبه سرانگشتي خيلي راحت ميتونيم حساب كنيم اگر به جاي اين همه ساعت پشت ميزهاي مختلف نشستن و حفظ درسهايي نظير اخلاق اسلامي ، معارف اسلامي 1 و 2 و ... با مشقت فراوان و اغلب فقط براي بالا بردن معدل و يا پاس شدن درس قدري هم از تكنولوژي روز دنيا و يا مسائل روز اجتماعي و يا هر مطلبي كه به كار روزمره همه ما خواهد آمد استفاده مي كرديم آيا الان وضع ما اين بود كه الان هست. حتي اگر دروسي از اين دست از واحد هاي آموزشي ما حذف بشه و دوره تحصيل دانشگاهها از 4و 5 سال به 2 تا 2.5 سال كاهش پيدا كند و 2 سال باقي مانده در واحدهاي كاري به كار اموزي و آشنايي با محيط كار گذرانده بشه مهندسين و فارغ التحصيلان ما چه چيزي را از دست خواهند داد؟ در واقع با توجه به پيشينه مملكت عزيزما ايران آنچه الان هستيم با آنچه الان بايد باشيم مايكي است ؟
اي كاش يك روز كسي مثل وزير آموزش و پرورش و يا وزير علوم اين مطالب را بخواند هر جند كه مطالبي از اين دست را تا حالا زياد شنيده اند و لي تا كنون چه اقدامي در اين حصوص انجام داده اند؟ ايا براي بحران مدرك گرايي كه موجب شده همه به دنبال زود تمام كردن تحصيلات ونه ياد گرفتن درست مطالب براي به كار بردن آنها در آينده باشند تمهيداتي انديشيده شده؟ آيا دنبال علت كم سوادي فارغ التحصيلات رشته هاي گوناگون هستند و اگر هستند تا حالا چه كرده ااند؟
به اميد ديدار
خلاصه امروز مي خوام از بحران اتلاف وقت در آموزش و پرورش بنويسم همه شما حداقل 12 سال در مدارس مختلف (اغلب داخل كشور) درس خونديد و مي دونيد كه چي مي گم.
به عنوان مثال هر كدام چند صد ساعت وقت در كلاس هاي زبان انگليسي و يا عربي مدارس مي گذرونيم و حتي پس از آن در دانشگاه نيز دنباله همان روش قديمي وغلط را ادامه مي ديم. ولي چند درصد از فارغ التحصيلان چه پس از پايان دبيرستان و چه پس از دانشگاه به راحتي مي تونينم يك جمله هر چند ساده بسته به نياز روز مره مان صحبت كنيم؟ اي كاش يك آدم بيكار (كه اين روزها در شركت هاي دولتي كم نيستند) پيدا ميشد و اين زمانهاي تلف شده را با احتساب سن دانش آموزان براي محاسبه پتانسيل قوي كه در اين ايام نوجواني و جواني وجود داره انجام ميداد. با يك محاسبه سرانگشتي خيلي راحت ميتونيم حساب كنيم اگر به جاي اين همه ساعت پشت ميزهاي مختلف نشستن و حفظ درسهايي نظير اخلاق اسلامي ، معارف اسلامي 1 و 2 و ... با مشقت فراوان و اغلب فقط براي بالا بردن معدل و يا پاس شدن درس قدري هم از تكنولوژي روز دنيا و يا مسائل روز اجتماعي و يا هر مطلبي كه به كار روزمره همه ما خواهد آمد استفاده مي كرديم آيا الان وضع ما اين بود كه الان هست. حتي اگر دروسي از اين دست از واحد هاي آموزشي ما حذف بشه و دوره تحصيل دانشگاهها از 4و 5 سال به 2 تا 2.5 سال كاهش پيدا كند و 2 سال باقي مانده در واحدهاي كاري به كار اموزي و آشنايي با محيط كار گذرانده بشه مهندسين و فارغ التحصيلان ما چه چيزي را از دست خواهند داد؟ در واقع با توجه به پيشينه مملكت عزيزما ايران آنچه الان هستيم با آنچه الان بايد باشيم مايكي است ؟
اي كاش يك روز كسي مثل وزير آموزش و پرورش و يا وزير علوم اين مطالب را بخواند هر جند كه مطالبي از اين دست را تا حالا زياد شنيده اند و لي تا كنون چه اقدامي در اين حصوص انجام داده اند؟ ايا براي بحران مدرك گرايي كه موجب شده همه به دنبال زود تمام كردن تحصيلات ونه ياد گرفتن درست مطالب براي به كار بردن آنها در آينده باشند تمهيداتي انديشيده شده؟ آيا دنبال علت كم سوادي فارغ التحصيلات رشته هاي گوناگون هستند و اگر هستند تا حالا چه كرده ااند؟
به اميد ديدار
Thursday, March 07, 2002
